26 juli Fouten tijdens het paardrijden: de #1 fout die Engelse ruiters maken
Onlangs had ik problemen met mijn paard dat de hele tijd angstig was en zich zorgen maakte over willekeurige dingen. Hij was niet altijd zo geweest, maar werd in de loop van de tijd steeds erger. Ik nam een paar lessen en zag een paar trainers om te zien of een van hen me kon helpen erachter te komen wat er aan de hand was. De meesten van hen kwamen uiteindelijk tot dezelfde conclusie.
Wat is een van de grootste fouten die Engelse ruiters maken? Engelse ruiters hebben vaak het gevoel dat ze altijd contact met de mond van het paard moeten hebben. Voor gevoelige paarden kan dit spanning en onzekerheid van de ruiter overbrengen. Het kan het paard ook trainen om weg te rennen of sneller te worden aan een lossere teugel.
Omdat ik het gevoel had dat ik altijd contact moest hebben met de mond van mijn paard of mijn teugels zou inkorten telkens als ik hem zag schrikken, had ik hem onbewust meer gespannen en angstiger gemaakt. Een westerntrainer legde uit dat dit een veelvoorkomend probleem is dat hij ziet bij Engelse ruiters en gevoelige paarden. In dit artikel zal ik enkele oefeningen delen die ik heb geleerd en bedacht om je te helpen je meer op je gemak te voelen als je geen contact hebt met de mond van je paard!
Je paard leiden met een los touwtje
Ik vind het leuk om elk nieuw concept aan mijn paard op de grond te introduceren. Het is gemakkelijker voor paarden om nieuwe ideeën en uitdagingen te begrijpen als ik het ze “face-to-face” kan uitleggen in plaats van op hun rug. Hetzelfde geldt als het erom gaat je paard te leren comfortabel te zijn en gestaag te bewegen als er geen contact met zijn gezicht is.
Doet uw paard deze dingen op de grond?
Toen er voor het eerst werd opgemerkt dat dit precies het probleem was dat ik had, merkte ik twee gedragingen van mijn paard op de grond op die verband hielden met het probleem. Een probleem was dat als ik hem zou leiden, hij altijd een beetje voor me uit zou lopen, dus ik oefende constant spanning op de leiding uit om hem naast me te laten lopen. Het andere gedrag was toen ik hem uithaalde. Hij zou naar de uiterste grens van de loden lijn gaan waar er een constante spanning in het touw tussen ons was.
Ik herkende deze gedragingen omdat mijn paard ze niet altijd had gedaan; in plaats daarvan hadden deze gedragingen zich geleidelijk ontwikkeld naarmate zijn angst zich had ontwikkeld. Op dat moment was de angst al gekoppeld aan het constante contact op zijn gezicht.
Hoe dit op te lossen:
Het eerste dat ik moest doen om dit probleem op te lossen, was erkennen dat ik de oorzaak was van al mijn problemen. Mijn lichaamstaal, de manier waarop ik de teugels vasthield en mijn anticiperende reactie hadden deze problemen bij mijn paard veroorzaakt. Dat gezegd hebbende, de eerste stap om dit probleem op te lossen, zelfs op de grond, was om me constant bewust te zijn van wat ik aan het doen was en om met mijn paard te communiceren.
Dit betekende dat ik me bewust moest blijven van mijn acties, zelfs in hachelijke situaties. Als ik op de grond mijn paard zou leiden en een enge bestelwagen dicht bij ons op de weg zou zien komen, zou ik doelbewust moeten zijn om mijn kalmte niet te veranderen of te anticiperen op het schrikken van mijn paard. Als ik anticipeer, anticipeert mijn paard. Als ik het touw begin in te korten, weet mijn paard dat ze zich zorgen moeten maken. In plaats daarvan moest ik het zo goed mogelijk negeren. Als mijn paard reageerde, moest ik de situatie zo snel mogelijk weer normaal maken, doen alsof het niet erg was.
Ten tweede moesten we oefenen. Ik oefende het leiden van mijn paard aan een los touw naast me. Als hij voor me uit zou komen en aan de leiding begon te trekken, zou ik stoppen en hem weer overeind brengen. Uiteindelijk kwamen we op de plek waar hij comfortabel naast me kon lopen en aan een losse longeerlijn rond een cirkel kon vallen.
Op zoek naar meer grondwerkoefeningen om met je paard te doen? Bekijk mijn artikel 5 beste grondwerkoefeningen voor je paard.
Stilstaan op losse teugel
Als ik mijn paard vroeg om onder het zadel stil te staan, danste hij altijd in het rond. Hij zou achteruit gaan, opzij gaan en proberen naar voren te stappen. Het was frustrerend, en elke keer dat hij stil moest staan, kon ik zien dat hij er nerveus van werd.
Uiteindelijk realiseerde ik me dat dit gedrag kwam doordat ik altijd mijn teugels kort hield en druk op zijn mond hield om hem te vragen op te staan. Als ik de teugels zou laten vallen en ze los zou laten, zou hij weglopen. Dit deed me beseffen dat als ik hem comfortabel aan een losse teugel kon laten staan, hij dat waarschijnlijk veel meer ontspannen zou doen dan toen ik hem vroeg stil te staan door mijn teugels kort te houden.
Hoe dit op te lossen:
Bij het oplossen van dit probleem leunde ik zwaar op de one-rein stop. De one-rein stop is precies zoals het klinkt; Ik gebruik een teugel om mijn paard te stoppen. Hoe ik dit doe, is dat ik met één hand een teugel vasthoud en vervolgens met de andere hand de teugel naar het hoofd van mijn paard reikt. Ik breng die hand met de teugel naar buiten en terug naar mijn heup. Dit brengt de neus van het paard terug naar mijn knie. Deze actie weerhoudt mijn paard ervan vooruit te gaan. Ze kunnen in een kleine cirkel lopen zoveel ze willen, maar ze kunnen niet vooruit.
Ik zou mijn paard tot stilstand brengen en mijn teugels laten vallen. Als het paard begon weg te lopen, zou ik meteen de one-rein stop doen. Ik zou zijn hoofd op mijn knie houden totdat hij stopte met lopen op de cirkel en besloot stil te blijven staan. Op dat moment zou ik de druk van de teugel loslaten voor de één-teugelstop en weer op losse teugels gaan staan. Als het paard weer zou proberen weg te lopen, zou ik de teugelstop opnieuw doen.
In het begin zou ik mijn paard maar een paar seconden per keer op losse teugels vragen voordat ik hem vroeg om door te lopen. De reden hiervoor is dat dit een gloednieuw concept voor hem was, en ik wilde hem snel belonen voor zelfs de kleinste poging. Uiteindelijk, toen hij begon te begrijpen hoe hij op losse teugels moest staan, zou ik de hoeveelheid tijd verlengen waarvoor we zouden staan.
Je paard leren rustig aan de losse teugel te lopen
Voordat ik hier te ver op inga, wil ik erop wijzen dat ik niet zeg dat je altijd zonder contact op je paard moet rijden. Soms contact nodig is voor controle, balans en training. Paarden moeten met contact bereden kunnen worden en het bit graag accepteren. Het is echter noodzakelijk om het rijden op losse teugels net zo vaak te oefenen als dat u in contact rijdt om uw paard stabiel en ontspannen te houden en ook om hem vrij te laten bewegen.
Weet je hoe mijn paard niet stil kon staan aan de losse teugel? Nou, hij kon ook niet aan losse teugel worden rondgereden. Als ik mijn teugels los zou maken, zou hij versnellen en niet in een constant tempo blijven.
Hoe dit op te lossen:
Mijn uiteindelijke doel was om mijn paard te leren dat losse teugels niet betekenen om te versnellen; in feite betekent het stabiel blijven. Het eerste wat ik moest doen is mijn andere hulpmiddelen herzien en bewust een groot deel van mijn communicatie met mijn paard maken. Als ik aan losse teugels zou gaan rijden, zou ik effectief moeten communiceren met mijn stoel en benen.
Ten tweede moest ik dit concept bij mijn paard introduceren. De gemakkelijkste methode die ik vond, was om op een cirkel te gaan rijden en mijn teugels op de cirkel los te maken. Als je in een cirkel bent, kun je de snelheid van het paard onder controle houden en voorkomen dat ze te veel sneller worden.
Op de cirkel werkte ik aan het versnellen en vertragen van de bewegingen van mijn paard met alleen mijn stoel. Het is gemakkelijker om eerst binnen dezelfde gang te oefenen voordat u tussen de gangen wisselt. Als het paard te naar voren zou komen en mijn stoelhulp zou negeren om af te remmen, zou ik een teugelstop maken. Zodra we ons op ons gemak voelden op de cirkel, begon ik met hetzelfde concept door de arena te gaan.
Beter communiceren met je paard via je stoel? Bekijk mijn artikel 10 tips om uw zitplaats op een paard te verbeteren: beginnershandleiding.
Wat te doen met je teugels als je paard schrikachtig of nerveus is?
Misschien wel het moeilijkste maar belangrijkste aspect dat ik moest toepassen om de zenuwen van mijn paard te kalmeren en ongerustheid was om te doen alsof niets ooit eng was … zelfs als mijn paard dacht dat het was. Als mijn paard ergens bang voor was, verkortte ik mijn teugels. Als mijn paard zou gaan schieten, wilde ik klaar zijn. Welnu, door dit te doen, had ik het probleem eigenlijk verergerd door ook aan mijn paard te vertellen dat ik ook nerveus was.
Ik kan je niet vertellen hoe vaak ik mijn paard heb gevraagd om langs iets engs te lopen of over iets engs te stappen, en hij wil niet vooruit. Op dat moment controleer ik mezelf en besef… geen wonder dat hij niet vooruit wil; Ik trek de teugels terug! Dus ik wil dat mijn paard vooruit gaat, maar hij is bang voor het object en ik word boos op hem omdat hij niet vooruit gaat. Terwijl mijn lichaam en teugels in werkelijkheid met hem communiceren dat ik niet wil dat hij vooruit gaat. Geen wonder dat deze situaties altijd escaleerden!
Het eerste wat ik me realiseerde in deze situaties is dat ik uit de mond van mijn paard moet komen. Ik moet mijn handen naar voren steken als hij ergens tegenaan loopt. Losse teugels communiceren het vertrouwen van de rijder. Als ik vertrouwen uitstraal, zal het helpen om het zelfvertrouwen van mijn paard te vergroten.
Een ander ding dat ik moest doen, was stoppen met het tonen van mijn verwachting met mijn lichaam. Als ik verwachtte dat mijn paard zou gaan schrikken, zou ik mijn teugels inkorten en iets naar voren leunen om me voor te bereiden op de beweging. Mijn verandering in houding vertelde mijn paard dat we van dit object moesten wegrennen. Wat ik nodig heb om met mijn lichaam te communiceren, wat ik ook echt voel, is dat dit object niet belangrijk is. Laat mijn teugels waar ze zijn en blijf rechtop zitten en kijk langs het object.
Toen ik eenmaal de concepten begon over te nemen om uit de mond van mijn paard te komen en me bewust te zijn van hoe mijn lichaam op bepaalde situaties reageerde, maakte mijn paard een volledige ommekeer. Hij was slecht voor zijn normale zelf, vrij van veel van de angst die dit probleem had veroorzaakt. Ik hoop dat dit artikel iemand kan helpen die misschien met hetzelfde te maken heeft! Deze concepten zijn misschien niet het antwoord voor elk paard, maar ik geloof dat dit onderwerp grotendeels over het hoofd wordt gezien in de Engelse rijwereld.
Hulp nodig bij het herkennen of je paard angstig is? Bekijk mijn artikel Signs a Hore is angstig, nerveus of gestrest.